26.1.14

Cause it's my home

Ik weet niet goed hoe ik aan deze post moet beginnen, maar gisteren heb ik zo'n leuke dag beleefd (en ook weer niet) dat ik hem even wil vastleggen, zodat ik hem nooit vergeet. Hier gaan we, ...

Gisteren werd mijn opa langs mijn papa's kant begraven. Op zich niet zo'n leuke gebeurtenis en dat was het ook helemaal niet, maar door deze begrafenis was heel de familie Lismont nog eens afgezakt naar Halle om afscheid te nemen van ons pépéke. Je moet weten dat twee tantes is het buitenland wonen (Amerika en Duitsland) en er zijn best ook wat spanningen in de familie, dus het was wel een soort van speciaal moment omdat iedereen van de familie nog eens samen was. Ook mijn neef van Amerika, die ik nog nooit ontmoet had, was van de partij. Op zich al een speciaal moment om na al deze jaren kennis te maken met elkaar.

De dag voor de begrafenis zijn mijn zus, mijn neef Pieter en ik samen iets gaan eten met Thomas (mijn Amerikaanse neef) om hem wat beter te leren te kennen - Pieter kent hem al langer, en dus ook beter, omdat ze ongeveer leeftijdsgenoten zijn. In het begin was het wel een beetje awkward omdat we niet goed wisten wat we tegen hem moesten zeggen, maar uiteindelijk ik alles losgelopen en het is een supergezellige avond geworden waar we heel wat te weten zijn gekomen, maar dat ga ik niet op deze blog zetten ;)

Maar wat deze dag nu zo fantastisch maakte (na een zeer trieste, maar toch wel mooie begrafenis) was wat er 's avonds allemaal is gebeurd. Na de koffietafel, waar heel de familie Lismont wat verspreidt zat, was er een soort van ongeplande bijeenkomst van heel de familie bij ons thuis. Normaal gingen enkel mijn tantes van Amerika en Duitsland komen om wat te praten, maar uiteindelijk zat heel de familie hier. Bijna heel de familie, maar toch. Iedereen begon spontaan met elkaar te praten, er werd gelachen en werden spelletjes gespeeld. Het was echt een heel gezellige bende! Samen met mijn zus, mijn neven en mijn achterneef (respectievelijk Julie, Antoon, Thomas, Pieter en Sander) heb ik UNO gespeeld en ondertussen werd er natuurlijk gelachen, vals gespeeld, onnozel gedaan en werden er verhalen verteld: herinneringen van mémé en pépé, mijn neven hun jeugdavonturen van lang geleden en Thomas zijn herinneringen van mij en mijn zus, toen we heel klein waren. Ook dit was zo leuk! Het mocht van mij eeuwig blijven duren. Het was lang geleden dat ik mij zo goed geamuseerd heb.

Nadat we genoeg hadden van UNO, verspreidden we ons wat onder de andere familieleden en gingen we met hen een praatje slaan. Toen ik daar zat tussen mijn mama en mijn nicht Annelies, naast de kachel, keek ik eens rond en zag iedereen praten met elkaar, lachen met en om elkaar, .... Zorgen en spanningen werden vergeten en eigenlijk waren we toen, op dat eigenste moment, terug een familie. De familie Lismont. Of zo voelde het toch voor mij. Ik vond het zo'n speciaal, uniek en leuk moment en ik had zo'n gelukkig gevoel. Ik weet niet of jullie dat gevoel kennen, zo'n gevoel van 'wauw, nu, op dit moment, ben ik echt gelukkig, de gelukkigste persoon ter wereld'. Meestel duurt dat gelukkig-gevoel maar enkele seconden, maar deze "gelukkig-seconden" maken voor mij het leven de moeite waard. Voor zulke seconden leef ik. Ik kan het niet anders verwoorden. Die avond, gisterenavond, was voor mij het perfecte afscheid van ons pépéké. Zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen allemaal bij elkaar, aan het lachen en aan het praten, gewoon gelukkig. Ik denk dat hij aan het lachen was in de hemel, samen met méméke! :) Als ik eraan terugdenk, krijg ik er spontaan tranen van in mijn ogen, omdat het gewoon zo'n leuke avond was! Geluktranen. Ik kan het niet anders zeggen. Sorry als dit melig klinkt. Het was zo'n avond dat je in een potje zou kunnen steken om eeuwig te bewaren en steeds opnieuw te beleven. Spijtig genoeg gaat dat helaas niet in het echt, maar daarom schrijf ik deze leuke, mooie en unieke herinnering op, om hem voor eeuwig te bewaren, op papier, in mijn hart en in mijn hoofd, en daar kan ik hem steeds opnieuw afspelen. Zo veel als dat ik wil.

Ik hoop dat ik mijzelf een beetje duidelijk heb kunnen maken :) Ik wilde dit moment gewoon delen met jullie, want soms word je gelukkig van de kleinste, simpelste dingen en dit was er zo eentje. Dat zijn de speciale een meeste waardevolle momenten in het leven, vind ik. Als jullie ook zulke momenten hebben, mag je ze gerust delen. En ik hoop dat dit niet te sentimenteel was, soms moet dat er gewoon even uit bij mij. Bij deze is dat dus gedaan en laat ik jullie met rust. Maar voor ik ga eerst nog een leuke foto van gisteren ;)

And Thomas, if you are reading this, it was nice to finally meet you! I promise that me and my sister (and maybe the rest of the cousins) will come and visit you in Baltimore! Soon! 

10.1.14

Bombay Bicycle Club

Ok, ik weet dat Bombay Bicycle Club al een hele tijd bestaat en ik had al van hen gehoord, maar ik had nog nooit echt geluisterd naar hun muziek. Wat een schande eigenlijk. Ik was hun naam de afgelopen dagen een aantal keer tegen gekomen en ik besloot om hun muziek eindelijk eens op te zoeken. Woooojo! Wat zijn ze goed zeg! Vooral de twee eerste singles van hun nieuwste album, dat binnenkort uitkomt, zijn gewoonweg briljant! Wat een manier om een comeback te maken, ze zijn er namelijk even uit geweest heb ik ergens gelezen. De eerste keer dat ik de nummers luisterde, kreeg ik kippenvel. En na een aantal dagen staan ze nog altijd op repeat. Letterlijk. Deze twee nummers. De hele dag door. Oeps! Je leeft maar één keer hé! :D Door deze twee nummers kan ik ook niet wachten tot hun nieuwe album uitkomt. Natuurlijk ga ik het kopen! Ik ben nu ook bezig met hun oudere muziek te beluisteren en ik vind het echt zo een schande dat ik ze nu pas 'ontdek'. Echt helemaal mijn soort muziek! Natuurlijk komen ze ook naar België, om hun nieuwe album te promoten, maar natuurlijk ben ik te laat daarvoor. Alles uitverkocht. Dan maar hopen dat ze naar Werchter of Pukkelpop komen. Pretty please! Hopen jullie mee met mij? Ok goed, hieronder vinden jullie de twee nummers waarover ik zo enthousiast heb gesproken in deze post. Dans en zing mee! (yours truly is ook bezig ;))

PS: de clips van deze songs zijn ook fantastisch: de kleuren en het idee van "Luna" vind ik heel leuk en  de grafische uitwerking (lees: tekeningetjes op het scherm) van "Carry Me" vind ik super!



8.1.14

Acteertalent van de maand: Miles Teller

Zoals jullie ondertussen wel weten, ben ik een enorme filmfreak. I love movies! Ik hou er vooral van als de acteurs de scènes zo goed spelen dat ik er kippenvel van krijg. Ik vind het dan ook heel leuk om goede acteurs te ontdekken en hun evolutie in het oog te houden. Enkele maanden geleden, tijdens het filmfestival van Gent, zag ik de film "The Spectacular Now". Ik vond het verhaal op zich al heel goed, maar door de goede acteerprestatie van de acteurs werd de film pas echt goed! De jonge acteertalenten van de film: Miles Teller en Shailene Woodley. Ik zou van deze post ook een maandelijkse rubriek willen maken waarbij ik elke maand een acteertalent in de kijker zet. Deze maand dus Miles Teller. Ik kan niet goed uitleggen waarom ik hem zo goed vind. Ik denk dat je daarom zijn films moet hebben gezien. Hij speelt zowel in grote commerciële films als independent films mee. Zijn rollen in die commerciële films tonen zijn acteertalent absoluut niet, maar zijn rollen in de independent films des te meer. Twee daarvan: "Rabbit Hole" en dus "The Spectacular Now". Ik denk dat ik hem zo goed vind omdat hij zo puur acteert. Hij speelt de rol niet, hij is de rol. Tegenwoordig zijn er niet zo veel acteurs die dat kunnen, vind ik. Ik denk dat dat zijn kwaliteit is dat ik zo erg aan hem waardeer en waarom ik hem zo een goede acteur vind. En hoewel hij niet typisch mooi is, heeft hij wel iets, wat natuurlijk ook altijd werkt ;) Hieronder de trailers van de films waarin ik Miles Teller heb leren kennen. Zijn film die binnenkort uitkomt, "That Awkward Moment", zier er ook wel leuk uit. Kan niet wachten.

PS: het meisje in "The Spectacular Now", Shailene Woodley, is ook een echt acteertalent. Zij komt later aan bod.






5.1.14

Plaatjes draaien met ...


Muziek is voor mij heel belangrijk. Ik hou er van om nieuwe liedjes en groepen te ontdekken, ik hou ervan om naar festivals en concerten te gaan en ik hou er van hoe muziek een slechte dag toch nog goed kan maken. Ik vind het ook heel leuk om de muziek van andere mensen te ontdekken. Welke liedjes luisteren ze, welke bands vinden ze goed? Op die manier ontdek ik ook weer nieuwe muziek. En daarom heb ik beslist om een nieuwe rubriek te starten op deze blog. Ik heb het idee van de leuke blog Laurapaulinek (zeker eens een bezoekje brengen). Het idee is dus dat ik iedere maand tien nummers van een vriend of vriendin op deze blog plaats. Het hoeven geen lievelingsnummers te zijn, dat mag, maar het mogen ook gewoon tien liedjes zijn die ze de voorbije maand(en) vaak beluisterd hebben. Ik heb de rubriek de volgende naam gegeven: "Plaatjes draaien met, ...." Leek mij wel passend. Voor de eerste keer begin ik gewoon met mijn tien nummers. De volgende maand (begin februari) is mijn goede vriendin Ella aan de beurt. De tien nummers die ik in een afspeellijst heb geplaatst zijn niet mijn all time favoriete nummers. Het zijn vooral nummers die ik de afgelopen maand veel heb beluisterd. Het zijn vooral singer-songwriter nummers, want daar luister ik dan ook voornamelijk naar, hoewel er wel enkele uitzonderingen bij zijn zoals 'Drink You Away' van Justin Timberlake en 'Rather Be' van Clean Bandit ft. Jess Glynne.

Ik hoop dat jullie deze rubriek een beetje tof vinden :) Ik vind het alvast een leuk idee. Veel luisterplezier gewenst met de allereerste "Plaatjes Draaien met, ..." ;) Tot de volgende!

1. Matt Corby - Brother (live) 
2. Lorde - Team 
3. London Grammar - Strong 
4. Ed Sheeran - I See Fire 
5. Ben Howard - Bones 
6. Justin Timberlake - Drink You Away 
7. Clean Bandit - Rather Be ft Jess Glynne 
8. José Gonzalez - Step Outside 
9. James Vincent McMorrow - We Don't Eat 
10. Dan Croll - Home 


4.1.14

A new year, some new things

Eerst en vooral, een gelukkig Nieuwjaar aan iedereen gewenst! Moge al jullie dromen uitkomen en achter al jullie voornemens een vinkje staan op het einde van het jaar. Yeah right, that is going to happen :D In mijn vorige post had ik het over mijn voornemens, als ik die al had, en raad eens: ik heb er niet echt. Zoals elk jaar trouwens. Ik geloof er niet in en daarom maak ik ze ook niet. Voornemens kan je maken op elk moment van het jaar, maar als we ze dan al niet uitvoeren, waarom zouden we ze dan wel uitvoeren in het begin van het nieuwe jaar? Inderdaad, dat dacht ik ook al. Ook al geloof ik er niet echt in, toch maak ik er elk jaar een aantal, gewoon in mijn hoofd, ik schrijf dat nooit op anders lijkt het zo officieel :) Dit jaar heb ik er slechts eentje opgeslagen/geprogrammeerd in mijn hoofd: niet te veel nadenken, maar gewoon doen! Ik ben iemand die heel veel plannen maakt in haar hoofd en heel veel droomt over hoe mijn leven er moet uitzien, maar ik kom nooit in actie. Ik vind dat daar dit jaar eens verandering in moet komen. Ik vind dat ik al goed bezig ben, en dat al van voor het nieuwe jaar gestart is. Moehaha. Ik maak jullie nieuwsgierig. Ik wou al heel lang eens kort haar proberen, maar ik durfde het nooit omdat ik dacht dat het mij niet zou staan. Uiteindelijk heb ik, na een aantal aanmoedigingen van mijn mama, mijn zus en mijn beste vriendin ("haar groeit toch terug", "je moet eens iets nieuws proberen in het leven", "het is nu het moment op je haar te laten knippen, als het slecht is hoef je tijdens de kerstvakantie toch niemand te zien"), toch de nodige moed gevonden om naar de kapper te gaan en me daar een nieuwe, korte, coupe te laten aanmeten. Ik heb me voor mijn haar laten inspireren door de nieuwe korte coupe van miss Jennifer Lawrence. Van alle celebrities met kort haar, vond ik het haar van JLaw het leukste. Ik bewonder haar ook enorm als persoon en als actrice en stiekem wil ik op haar lijken :) Helemaal niet creepy of zo! Ja, ik geef het toe, ik heb een girl crash op Jennifer Lawrence :D Maar ik vond dus de moed om naar de kapper te gaan en whoppa, na een uur was al mijn haar er af, nu ja niet alles, maar je weet wat ik bedoel ;) En ik was, en ben nog altijd, superblij met het resultaat. Kort haar staat mij echt zo veel beter als lang haar! Ik ben echt trots op mijzelf dat ik die stap heb durven nemen. Ik wou het al zooooooooo lang, maar durfde echt niet en stilaan werd het ook een beetje een grap onder de familie, dan zeiden ze soms: "Als Caroline eindelijk de moed vindt om haar haar af te doen, dan zijn wij al lang dood." Ik kon en kan er nog altijd om lachen, maar het beste van al: mijn zus kon haar ogen niet geloven toen ik het toch eindelijk heb aangedurfd om mijn haar kort te laten knippen. Een beetje revanche van mijn kant! Nah. Dus voilà, ik was eigenlijk al begonnen met mijn ene goede voornemen van voor het nieuwe jaar startte, want ik ben naar de kapper geweest de 30ste december. De eerste stap ik genomen, nu moet ik voortdoen met mijn voornemen: minder nadenken en gewoon doen! En weetje wat? Ik heb er zin in! Volgende stap: een groepsreis naar Vietnam of Ijsland boeken met de organisatie Joker. I'll keep you posted!

Ah en ook nog: Short hair, don't care, yoloooooooooooooooo! :D