eventjes hallo zeggen

Hello, it's me. Ik wou gewoon eventjes hallo zeggen, want het is weer lang geleden en ik wil wat meer gaan schrijven. Gewoon voor mezelf, voor later. Niet altijd lange stukjes, maar een beetje meer korte stukjes. Random stukjes. Gewoon een paar leuke dingen over mijn leven hier. Een beetje 'word vomit'.

Voor degenen die het al doorhebben: ik ga opnieuw in het Nederlands beginnen te schrijven. Ik merkte dat mijn lezersaantal naar beneden ging door het schrijven in het Engels. Jammer. Maar ik begrijp dat jullie moe zijn in de ochtend/avond en niet meer de concentratie hebben om in het Engels te lezen. Dus hier gaat ie.

Ik hoop dat ik het nog kan, Nederlands. Ik praat hier al 7 maanden Engels. Typen in het Nederlands lukt nog wel, maar spreken, ... dat is iets anders. Vorige week wist ik niet meer wat helpful was in het Nederlands. Het heeft een week geduurd voor ik weer wist dat het Nederlandse woord voor helpful behulpzaam is. Een week. En wanneer ik hier Belgen of Nederlanders ontmoet, wat niet echt vaak is, dan schakel ik over naar het Nederlands, maar dan ga ik struikelen over mijn woorden en dan gebruik ik soms Engelse woorden als ik de Nederlandse niet meer weet. Ik word zo één van die reissnobs die hun eigen taal verleren en alleen maar in het Engels schrijven/praten, want ahja dat is de taal van de wereldreiziger. En dat ben ik toch wel nu, niet? Dus, Nederlands gaat moeilijk. Vrienden, jullie zijn gewaarschuwd als ik terug ben. Ik hoop vooral dat jullie geduld met mij hebben. En mij tijd geven om het mooie Nederlands weer onder de knie te krijgen. Af en toe een duw kan nog wel, zodat ik het afleer, dat Engels. :)

Voor de rest gaat het goed. Ik zit momenteel bij een gezin in Blenheim en ik moet hier vooral kaka opkuisen. Geen mensenkaka, maar beestenkaka.
Hondenkaka.
Eendenkaka.
Varkenskaka.
Paardenkaka.
Je moet het zo gek niet bedenken of ik heb het hier opgeraapt. Niet met mijn handen, nee, maar met een scooper (lap, weer een Engels woord). Kaka. Ik blijf het iets grappigs vinden. Mama en Papa zullen denken: 'Ze is daar weer met haar kaka.' - en dan een dikke vette eyeroll. Sorry, ik kan er niets aan doen. Hier in NZ is kaka, poo. Ook grappig hè? Ik vind van wel :) Op de paardenboerderij waar ik gewerkt heb in december en januari en op een andere paardenboerderij waar ik zal werken in augustus en september (Jeej, ik heb een job!) heb/zal ik kaka oprapen. Jullie kunnen dus gerust stellen dat ik hier een professionele kaka opruimer geworden ben. Laat die jobs in België maar komen nu!

Soit. Nieuw-Zeeland is nog altijd de max. A l'aise. Op het gemakske. Alles kan, niets moet. Iets dat ik hier geleerd heb en hopelijk meeneem naar huis. Alles op het gemakske, zo moet dat. Liefst met een boekske erbij. Zoals kaka doen. Grappig hè?

De groetjes!

Caro